Opadająca stopa to przypadłość, w wyniku której nie można swobodnie podnieść stopy. Schorzenie jest zwykle konsekwencją porażenia nerwu strzałkowego, co objawia się dolegliwościami bólowymi oraz charakterystycznym „ptasim chodem”.
Przy opadającej stopie występują znaczne problemy ze swobodnym stawianiem kroków. Naturalny i swobodny ruch stopy zapewnia prawidłowa budowa kości, mięśni i nerwów. W sytuacji, gdy dochodzi do patologii aparatu ruchu, wówczas pojawia się charakterystyczny „ptasi chód”, nazywany również bocianim – wyższe podnoszenie zarówno stopy jak i stawu kolanowego podczas przemieszczania się.
Opadająca stopa – co to jest?
Opadająca stopa to przypadłość związana z paraliżem bądź osłabieniem mięśnia łydkowego, odpowiadającego za swobodne podnoszenie stopy. Dolegliwość najczęściej jest konsekwencją uszkodzenia nerwu strzałkowego, np. na skutek urazu. Opadająca stopa to chodzenie od palców do pięty, gdy fizjologiczne chodzenie, odbywa się na odwrót (czyli od pięty, do palców). Sposobem na złagodzenie nieprzyjemnych dolegliwości, związanych z przypadłością jest orteza stopy.
Opadająca stopa – przyczyny?
Najczęstszą przyczyną występowania przypadłości jest porażenie nerwu strzałkowego, czego efektem może być silne osłabienie mięśni, znajdujących się w przedniej części podudzia. Opadająca stopa jest również wynikiem urazu bądź konsekwencją poważnych schorzeń takich jak: uraz rdzenia kręgowego, udar, guz nerwu czy silne jego uszkodzenie.
Porażenie nerwu strzałkowego – objawy
Objawy opadającej stopy to zarówno zaburzenia ruchomości stopy jak i czucia w niej. Najbardziej charakterystycznym symptomem schorzenia jest opadanie brzegu stopy, co jest szczególnie widoczne w czasie chodzenia. Pacjent ma również problemy z naturalnym i swobodnym chodzeniem na pięcie. Stawianie kroków przez osobę z opadającą stopą przypomina trochę brodzenie w wodzie – następuje nadmierne zginanie i unoszenie kolana oraz opuszczanie stopy na place. Chodzenie pacjentów z porażeniem nerwu strzałkowego nazywane jest często, „ptasim lub bocianim chodem”. Opadająca stopa może powodować również niewielkie dolegliwości bólowe, a także zaburzenia czucia.
Opadająca stopa – leczenie
Leczenie opadającej stopy rozpoczyna się od wykonania elektromiografii (EMG). Badanie elektrofizjologiczne pozwala ocenić nasilenie porażenia nerwu strzałkowego oraz podjąć decyzję odnośnie metod rehabilitacji. Fizjoterapia w przypadku występowania opadającej stopy ma na celu przede wszystkim zapobiec zanikom mięśniowym, przyspieszyć i wspomagać regenerację mięśni, utrzymać prawidłowy zakres ruchu w stopie oraz zapobiegać bolesnym skurczom. W leczeniu przypadłości stosuje się również ciepłolecznictwo, masaże, a także chodzenie w specjalnych ortezach, które utrzymują stopę w odpowiedniej pozycji.
